11) "Gdzie jest Andromeda?"

Ten post dedykuję mojemu Wilczkowi, mojej ulubionej Chloe Ann Wolf. Jak już wie Ass, rozchorowałam się, więc kto wie może dodam jeszcze rozdział w niedzielę...

To niesamowite, jak dwójka ludzi, która tak naprawdę poznała się niecałe 20 minut temu, może znaleźć wspólny język. Tak właśnie było z nimi. Znali się tak krótko, a rozmawiali jak wieloletni przyjaciele.
- Czyli, zawsze chciałeś dostać się do drużyny Qudditcha? - spytała czarnowłosa.
- Tak, w tym roku próbowałem, ale nie udało się. Za rok też pójdę na nabór. Chciałbym być ścigającym, a McMore jest na 7 roku, więc będzie miejsce. - odpowiedział wyczerpująco Rudolf.
- Chciałbym, osiągnąć taką perfekcje jak ty.
- Ja, perfekcje?! - spytała zdziwiona Black.
- Błagam, a co było na ostatnim meczu. Dostałaś tłuczkiem, ale i tak strzeliłaś. Myślę, że po takim uderzeniu, nawet Malfoy by spadł z miotły.
- Nie przesadzaj! - mruknęła.
- Ja nie przesadzam!
To musiało ciekawie wyglądać. Dwie postacie przekomarzające się na środku Błoni o godzinie 1 nad ranem. Posiadające tylko blade światło różdżek.
Niedługo potem dotarli do pokoju wspólnego. Lestrange odprowadził ją pod same schody do jej Dormitorium, w którym, z całą pewnością, już od dłuższego czasu, spały Ann i Eva.
- Pa! - mruknął i chciał odejść, ale coś go zatrzymało.
- Jeszcze raz, dzięki. - powiedziała i wspięła się na palce by pocałować go w policzek. Uśmiechnął się  odszedł.
- Do zobaczenia! - krzyknęła jeszcze ze szczytu schodów.
***
Szła dziarskim krokiem do Skrzydła Szpitalnego, żeby sprawdzić co tam u jej siostrzyczki. Ted został wczoraj (ku jego wielkiej rozpaczy) odprawiony do Dormitorium, przez panią Pomfrey. A biedak był tak wyczerpany, że jeszcze śpi, dowiedziała się tego od jego kolegów. Tak więc ta chuda i pogodna istotka, przemierzała korytarze Hogwartu z uśmiechem na twarzy w tą słoneczną, mimo, że listopadową sobotę. Wpadła właśnie do Hogwardzkiego* "szpitala". Spojrzała na łóżko, które do wczoraj zajmowała jej siostra, ale teraz było puste.
- Gdzie jest Andromeda? - spytała ze strachem pielęgniarki.
- Trafiła do św. Munga. - odparł dyrektor, pojawiając się znikąd - Jej stan się pogorszył. Przed chwila poszli stąd twoi rodzice. Są małe szanse na to, że przeżyje. - dokończył ze smutkiem.
Bellatrix stała jak wryta. Nie była w stanie nic powiedzieć i stała się jeszcze bladsza (jeśli to w ogóle, było możliwe). Wyszła z pomieszczenia bez słowa, lecz po chwili poczuła mokre krople na policzkach. Czemu to musiało przytrafić się akurat Dromedzie?!
***
Jak burza wpadła do Dormitorium.
- Bell, co się stało? - spytała Ann, widząc łzy przyjaciółki
.- Dro-j-j-jest-w-w-m-mungu-i-nie-wiadomo-czy-przeżyje - wyszlochała. Dziewczyny również zamurowało.
- Dostałaś list. - mruknęła Eva
List brzmiał:
"Droga, Bello,
niedawno byliśmy w Hogwarcie. Andromeda została przeniesiona do św. Munga. Są małe szanse na to, że przeżyje. Niestety. Największym problemem jest to, że nie wiadomo co ją zaatakowało. Nam też jest przykro. Cyzia już wie.

Całujemy,
Rodzice"
***
Bella prędko opuściła Dormitorium. Zaczęła włóczyć się po zamku wspominając chwile spędzone z siostrą. Dotarła na Błonia, do ich ulubionego drzewa. Usiadła pod nim.
- Gdybyś cały czas z nią była, nic by się nie stało. - szeptała do siebie łykając słone łzy. Odchyliła głowę do tyłu pozwalając, aby jej włosy opadły na plecy. Po chwili usłyszała dziwny dźwięk. Otworzyła oczy i zobaczyła coś, co z całą pewnością zaatakowało jej siostrę...

Hogwardzki* - nie wiem czy dobrze odmieniłam
_________________________________________________
Wiem jestem jędzą, że zostawiam was w takim momencie, ale tak już jestem =) Następny rozdział będzie bardzo długi (czyt. ok. 2,5 strony XD). Mam nadzieje, że się podobało. Czekam na komentarze =D

Luna