10) "Ten, który znajdzie miejsce w przyszłości."

Ten rozdział dedykuję pewnej bloggerce  której nick brzmi  Tigraira. Tak jak ostrzegałam!
Teraz wprowadzamy bardo istotną postać. Enjoy reading!

Zostawiła Ted"a samego w Skrzydle Szpitalnym. Minął już tydzień, a ona się nie obudziła. Wiadomo było, że nie zrobiło tego żadne stworzenie z lasu na błoniach. To zrobiło COŚ z Zakazanego Lasu. Po raz pierwszy od 3 dni szła do dormitorium, ponieważ przez cały czas siedziała przy łóżku bliźniaczki. Kiedy ubrała się i przebrała dochodziła godzina 21:00. Schowała się w najciemniejszym kącie Pokoju Wspólnego, patrząc się martwo w płomienie tańczące w kominku. Było to niezbyt wysokie pomieszczenie, ponieważ znajdowało się w lochach. Barwami dominującymi były srebro i zieleń. Wszystkie fotele, sofy i stoły utrzymane były w  nienagannym stanie, a na ścianach wsiały  okazałe gobeliny. W najbardziej ciemnym i odległym kącie kuliła się mała istotka,  przyciskająca kolana do piersi i łykająca słone łzy. "A gdyby to tak ona leżała teraz w skrzydle szpitalnym?" - jej myśli płynęły powoli, niczym rzeka gęstej czekolady - "O, tak. Byłoby lepiej."
Jej czarne, piękne, kręcone włosy spływały kaskadą na jej ramiona, zakrywając jej, i tak już prawie niewidoczną, bladą twarz, przecinaną co chwilę, nowym strumieniem łez, wypływającym spod jej gęstych, czarnych rzęs*. Po chwili do jej uszu dotarły szepty.
- Cyzia, naprawdę się spieszymy! - syknął ktoś. Malfoy. - ta myśl błyskawicznie przyleciała do jej głowy.
- Już idę, Lucjusz. Już. - odpowiedział mu ciepły głos Narcyzy Black. W Bellatrix krew zabulgotała. Gdzie ten porąbaniec chce ciągnąć jej siostrę o takiej porze?! Pozostało jej tylko to sprawdzić.
***
Szła cicho mrocznym korytarzem, prawie wstrzymując oddech. Wszystko żeby tylko się nie wydać. Hogwart o tej porze był jakiś... inny. Powoli kierowali się do wyjścia. Gdzie oni zamierzają się udać? Wyszli. Teraz żwawym krokiem pokonywali błonia. Już wiedziała gdzie idą. Zakazany Las.
***
Ciężko było jej podążać za nimi. Zdecydowanie przyspieszyli, poza tym ciągle chowali się za drzewami. Wyraźnie dotarli do celu. Schowali się za kręgiem drzew. Bella zajęła dobre miejsce. Spostrzegła, że jest tam o wiele więcej. Wszyscy w czarnych pelerynach, wszyscy oprócz Narcyzy. Po środku stał przystojny chłopak. skarciła się w myślach, jak można w takiej chwili myśleć o tym cz ktoś jest przystojny?!
- Drodzy Śmierciożercy, - rzekł. Jacy Śmierciożercy?! - wiecie jak naszą społeczność zanieczyszczają Szlamy. - tu wzdrygnął lekko. -  My musimy temu zaradzić...
- Wiemy, panie.
- Zamilcz, Crabbe. - wysyczał. - Ale do tego musimy mieć porządną armię, a wy macie ją zdobyć.
***
Rozmawiali jeszcze dobre  półgodziny. Spotkanie wyraźnie dobiegało końca, kiedy...
- Panie, tam coś się rusza. - mruknął, któryś z nich.
- Załatw to, Avery. - rzekł, ich "Pan''
- Drętwota! - usłyszeli głuchy łomot, zaklęcie wcelowało idealnie w czarnowłosą istotę pomędzy drzewami.
- Żegnajcie, do wtorku. - Mruknął Czarny Pan.
- Lucjuszu, wydaje mi się, że to Bel... - usłyszała przerażony głos swojej siostry.
- Narcyzo, proooszę! Jestem zmęczony! - przerwał jej chłopak.
Usłyszała oddalające się kroki. Została sama. Sama w środku Zakazanego Lasu.
***
- I tu cię twoja ciekawość cię zaprowadziła, Black. - przeklinała się w myślach. - A teraz grzecznie sobie poczekasz, aż zje cię to  coś, co już zajęło się twoją siostrzyczką.
Usłyszała szelest liści. Przestraszyła się nie na żarty. Miał zapaloną różdżkę, lecz nie mogła dostrzec jego twarzy. Mruknął coś, a ona mogła się już swobodnie ruszać.
- Dziękuję.  - mruknęła zmieszana, podnosząc się.
- Nie ma za co. Bellatrix, tak? - mogła zobaczyć jego twarz, ale jej nie rozpoznała. Był, pewnie w jej wieku i również był przystojny. "Bella! - wrzasnęła w myślach." Miał na sobie czarną pelerynę, a czarne włosy schludnie uczesane.
- A ty? - spytała.
- Rudolf, Rudolf Lestrange..

Jej czarne, piękne, kręcone włosy spływały kaskadą na jej ramiona, zakrywając jej, i tak już prawie niewidoczną, bladą twarz, przecinaną co chwilę, nowym strumieniem łez, wypływającym spod jej gęstych, czarnych rzęs. * - jak na razie najdłuższe zdanie, na blogu =)
________________________________________
Jeśli chcecie się czegoś dowiedzieć o Rudim, zapraszam do zakładki postacie. Kolejny rozdział pojawi się albo we wtorek, albo w piątek. Całuję i mam nadzieję, że się podobało. Pamiętajcie CZYTASZ=KOMENTUJESZ, a jakoś nie widzę tu ponad 1270 komentarzy XD
Całusy!

Luna

                                                               Macie Rudolfika ;)